Licówki ceramiczne i kompozytowe
Licówki są rodzajem stałej odbudowy protetycznej umożliwiającą poprawę estetyki przy minimalnej redukcji tkanek zęba. Przeznaczone są głównie dla przedniego i przednio-bocznego odcinka łuku zębowego.
Wskazania:
- Zniszczenie tkanek zęba na powierzchniach wargowo- policzkowych.
- Zmiana kształtu i barwy zęba.
- Niedorozwój szkliwa.
- Dysplazja.
- Przebarwienia.
- Odłamanie brzegu siecznego.
- Likwidacja luk pomiędzy zębami.
Przeciwskazania:
- Zbyt krótkie zęby.
- Zbyt duże zniszczenie szkliwa.
- Parafunkcje zwarciowe i nie zwarciowe.
Opracowanie zęba pod licówkę ceramiczną obejmuje szlifowanie powierzchni wargowej, obydwu stycznych oraz brzegu siecznego zęba, należy również wybrać kolor przyszłej licówki, tak by harmonizował z pozostałym uzębieniem i cerą pacjenta. Kolejnym etapem jest wykonanie wycisku wykorzystując masy o dużej dokładności odwzorowania. Na następnej wizycie (lub nawet tej samej) dostarczoną licówkę z pracowni protetycznej lekarz cementuje na wcześniej przygotowanym zębie.
Najczęściej do wykonania licówek ceramicznych wykorzystuje się ceramikę skaleniową, również ceramika leucytowa posiada dobre parametry estetyczne i wytrzymałościowe. Przy dużych przebarwieniach należy zastosować nieprzezierną ceramikę na podbudowie z tlenku aluminium lub tlenku cyrkonu.
Zastosowanie licówek kompozytowych wymaga wcześniejszej preparacji zęba, w taki sam sposób jak dla licówek ceramicznych. Następnie mogą one być przygotowane przez technika w pracowni protetycznej (podobnie jak licówki ceramiczne), lub wykonane bezpośrednio przez lekarza dentystę.
Do dostarczeniu licówki kompozytowej od technika protetyki, powierzchnia zęba jak i licówki podlegają specjalnym procesom przed połączniem. Powierzchnia zęba jest wytrawiana 35% kwasem ortofosforowym, licówkę piaskuje się tlenkiem glinu. Obydwie powierzchnie pokrywa się systemem wiążącym, który podlega polimeryzacji. Ostatnim etapem jest połączenie licówki z zębem za pomocą kompozytu nanohybrydowego.
Wykonanie licówki bezpośrednio przez lekarza umożliwia bardzo indywidualne dopasowanie koloru i kształtu zęba do całego uzębienia. W pierwszej kolejności lekarz minimalnie szlifuje powierzchnię zęba, następnie wytrawia powierzchnię zęba i stosuje system łączący. Później stosując odpowiednie kolory kompozytu o różnej transparencji odbudowuję wargową powierzchnię zęba.
Duży rozwój materiałoznawstwa w stomatologii oferuje coraz lepsze materiały do odbudowy tkanek zęba. Powoduje to, coraz szersze zastosowanie kompozytów. Są one bardziej estetyczne i wytrzymałe, stąd pojawia się alternatywa dla rozwiązań protetycznych. Licówki kompozytowe są jednak podatne na przebarwienia i nie tak trwałe jak licówki porcelanowe, ale są tańsze. Muszą być częściej wymieniane jak licówki ceramiczne.
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- 1) „Protetyka stomatologiczna” prof. Dr hab. Med. Eugeniusz Spiechowicz, wydanie VI, wydawnictwo PZWL, 2010 Warszawa, ISBN 978-83-200-4162-0
2)„Rekonstrukcja zębów uzupełniani stałymi” Stanisław W. Majewski, wydanie II, wydawnictwo Fundacji Rozwoju Protetyki, 2005 Kraków, ISBN 83-902567-0-4
3)„Zastosowanie licówek kompozytowych Edelweiss Direct Veenear w odbudowie estetycznej zębów przednich. Opis przypadku”, Kicińska Lidia, Skubik Magdalena, Kuroń- Opalińska Iwona, Bożyk Andrzej, Magazyn Stomatologiczny 2013: 23 (3), s.26-28
4)„Licówka kompozytowa- rozwiązanie doraźne czy trwałe?”, Aluchna Marcin, Magazyn Stomatologiczny 2010: 20 (5) s. 12-16
