Licówki ceramiczne i kompozytowe

Wskazania:

• Zniszczenie tkanek zęba na powierzchniach wargowo- policzkowych.
• Zmiana kształtu i barwy zęba.
• Niedorozwój szkliwa.
• Dysplazja.
• Przebarwienia.
• Odłamanie brzegu siecznego.
• Likwidacja luk pomiędzy zębami.

Przeciwskazania:

• Zbyt krótkie zęby.
• Zbyt duże zniszczenie szkliwa.
• Parafunkcje zwarciowe i nie zwarciowe.

Opracowanie zęba pod licówkę ceramiczną obejmuje szlifowanie powierzchni wargowej, obydwu stycznych oraz brzegu siecznego zęba, należy również wybrać kolor przyszłej licówki, tak by harmonizował z pozostałym uzębieniem i cerą pacjenta. Kolejnym etapem jest wykonanie wycisku wykorzystując masy o dużej dokładności odwzorowania. Na następnej wizycie (lub nawet tej samej) dostarczoną licówkę z pracowni protetycznej lekarz cementuje na wcześniej przygotowanym zębie.

Najczęściej do wykonania licówek ceramicznych wykorzystuje się ceramikę skaleniową, również ceramika leucytowa posiada dobre parametry estetyczne i wytrzymałościowe. Przy dużych przebarwieniach należy zastosować nieprzezierną ceramikę na podbudowie z tlenku aluminium lub tlenku cyrkonu.

Zastosowanie licówek kompozytowych wymaga wcześniejszej preparacji zęba, w taki sam sposób jak dla licówek ceramicznych. Następnie mogą one być przygotowane przez technika w pracowni protetycznej (podobnie jak licówki ceramiczne), lub wykonane bezpośrednio przez lekarza dentystę.

Do dostarczeniu licówki kompozytowej od technika protetyki, powierzchnia zęba jak i licówki podlegają specjalnym procesom przed połączniem. Powierzchnia zęba jest wytrawiana 35% kwasem ortofosforowym, licówkę piaskuje się tlenkiem glinu. Obydwie powierzchnie pokrywa się systemem wiążącym, który podlega polimeryzacji. Ostatnim etapem jest połączenie licówki z zębem za pomocą kompozytu nanohybrydowego.

Wykonanie licówki bezpośrednio przez lekarza umożliwia bardzo indywidualne dopasowanie koloru i kształtu zęba do całego uzębienia. W pierwszej kolejności lekarz minimalnie szlifuje powierzchnię zęba, następnie wytrawia powierzchnię zęba i stosuje system łączący. Później stosując odpowiednie kolory kompozytu o różnej transparencji odbudowuję wargową powierzchnię zęba.

Duży rozwój materiałoznawstwa w stomatologii oferuje coraz lepsze materiały do odbudowy tkanek zęba. Powoduje to, coraz szersze zastosowanie kompozytów. Są one bardziej estetyczne i wytrzymałe, stąd pojawia się alternatywa dla rozwiązań protetycznych. Licówki kompozytowe są jednak podatne na przebarwienia i nie tak trwałe jak licówki porcelanowe, ale są tańsze. Muszą być częściej wymieniane jak licówki ceramiczne.