Artykuły z kategorii: Zachowawcza i endodoncja

Endodoncja (leczenie kanałowe) odnosi się do leczenia chorób miazgi zęba i tkanek okołowierzchołkowych. Jest to jedna najtrudniejszych metod terapii w stomatologii zachowawczej. Do niedawna kojarzyła się z przykrymi odczuciami pacjenta, a także niepewnymi wynikami leczenia. Dzięki postępowi stomatologii leczenie endodontyczne stało się obecnie o wiele łatwiejsze.

Choroby genetyczne towarzyszą człowiekowi od wieków, a samo zjawisko dziedziczenia, choć niewyjaśnione i nie do końca zrozumiane, było jednak zauważalne. Obecnie znanych jest około 4000 chorób o podłożu genetycznym, które występują u około 2% populacji. Każda z nich ma wpływ na życie i funkcjonowanie człowieka, skracając niejednokrotnie życie. Wiele z nich znajduje także swoje odzwierciedlenie w jamie ustnej, objawiając się różnymi nieprawidłowościami.

Ślina jest wydzieliną pochodzenia organicznego, która jest mieszaniną wydzielin różnych gruczołów znajdujących się w jamie ustnej. W przypadku zaburzeń jej wydzielania można mówić o kserostomii czyli zmniejszonym wydzielaniu śliny oraz o ślinotoku czyli sytuacji nadmiernego wydzielania śliny. Zaburzenia wydzielania śliny mogą mieć swoja przyczynę w bezpośrednim uszkodzeniu gruczołu, ale również mogą towarzyszyć innym schorzeniom.

Rozwój współczesnej medycyny pozwala na używanie coraz nowocześniejszych oraz coraz skuteczniejszych metod oceny stanu tkanek zmineralizowanych.

Stomatopatie protetyczne są to wszystkie zmiany na powierzchni błony śluzowej spowodowane użytkowaniem ruchomych protez całkowitych jak i częściowych.

Zmiany próchnicze, zachodzące w twardych tkankach zęba, są efektem różnego rodzaju czynników i patologicznych procesów, których poziom rozwoju jest podstawą w diagnostyce próchnicy.

Resorpcja to proces utraty tkanek miękkich i twardych zęba w wyniku działania czynników fizjologicznych i patologicznych.

Wiele osób staje przed podobnym dylematem. Ósemki, zwane zębami mądrości, powodują często wiele trudności ze względu na występujące zapalenia, nieprawidłowy wzrost lub postępującą próchnicę. W jaki sposób i czy w ogóle powinno się je leczyć? Czy usunięcie jest lepszym rozwiązaniem?

Zastosowanie znieczulenia w przypadku zabiegów stomatologicznych jest zazwyczaj miejscowe lub przewodowe.

O martwym zębie mówimy w sytuacji gdy doszło w nim do obumarcia tkanki znajdującej się w jego wnętrzu (tzw. miazga). Miazga zęba wykazuje bardzo bogate unaczynienie oraz ukrwienie.

W ostatnich latach wzrasta częstość występowania ubytków twardych tkanek zęba niepróchnicowego pochodzenia.