Badanie RTG w diagnozowaniu próchnicy

Na zdjęciu, zmiany te widoczne są jako przejaśnienia o nieregularnych kształtach i wyraźnych granicach, w obrębie twardych tkanek zębowych. Możliwość zdiagnozowania próchnicy na podstawie zdjęcia RTG możliwa jest dzięki demineralizacji tkanek twardych, dzięki której widoczna jest różnica w zaciemnieniu obszarów zdrowych i obszarów, gdzie proces demineralizacji postępuje.

Według Mloska, ubytki na zdjęciu RTG można zobaczyć dopiero wtedy, gdy demineralizacja sięgnie pułapu 40%- 50%. Obraz jaki zostanie uzyskany, zależy od wielu czynników, między innymi od cech osobniczych oraz od techniki wykonania zdjęcia. Istotną, techniczną kwestią, jest przełożenie obrazu z trójwymiarowego na dwuwymiarowy, co powoduje nakładanie się struktur zęba pokazując również inne zmiany patologiczne zachodzące w obrębie tkanek twardych zęba, co może prowadzić do mylnej interpretacji.

Bardzo pomocna w tej sytuacji okazuje się radiologia cyfrowa, która w przeciwieństwie do klasycznej radiologii nie wymaga kliszy a wyniki można uzyskać w formie zapisu danych na dowolnym nośniku. Eliminuje ona również różnego rodzaju błędy, które mogą być efektem procesu wywoływania kliszy a zdjęcia są gotowe już w kilka sekund po ich wykonaniu, na ekranie komputera. [1]